WEJDŹ W DUCHA
Ach, Mojito – chłodny, miętowy napój, który przeniesie Cię na plażę, nawet jeśli po prostu wylegujesz się na swoim podwórku. Skąd jednak wzięła się ta orzeźwiająca mikstura, dlaczego jest taka pyszna i jak przygotować wersję bezalkoholową w domu? Zagłębmy się w jego historię.
Korzenie Mojito sięgają XVI wieku, kiedy Sir Francis Drake opłynął Kubę. Po długim dniu grabieży jego załoga potrzebowała napoju, który złagodziłby bóle i wyleczył szkorbut. Podaj „El Draque” – szorstką mieszankę aguardiente (prekursora rumu), cukru, limonki i mięty. Było to w równym stopniu lekarstwo, co napój.
Przewińmy kilka stuleci do przodu, a przepis ewoluował. Aguardiente zastąpiono gładkim kubańskim rumem i tak narodziło się Mojito, jakie znamy, przechodząc z pirackiego grogu w preferowany przez elity kubański klasyk. Sława Mojito gwałtownie wzrosła w XX wieku, kiedy Ernest Hemingway odkrył je w La Bodeguita del Medio w Hawanie. Jeśli jest wystarczająco dobre dla Hemingwaya, będzie wystarczająco dobre dla reszty z nas – chociaż moglibyśmy woleć dziewicze Mojito.
Dzisiaj Mojito nie bez powodu jest popularnym koktajlem. Jest orzeźwiająca, łatwa w przygotowaniu i stanowi doskonały powód, aby uprawiać własną miętę. Ale klasyczne Mojito to dopiero początek. Ten wszechstronny napój zainspirował niezliczone odmiany.
